دانش‌آموز اوتیسمی در یک قدمی پیکاسو شدن
تاریخ انتشار: ۲۳ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۵۵۸۰۴۸
ایسنا/آذربایجان شرقی اوتیسم درست مانند اسمش عجیب است، اما برای عارفه هرچه که نداشت، از او نقاشی ساخت که همه معلمان مدرسه استثنایی و مربیان نقاشی را متعجب کرد، این دانش آموز مبتلا به اختلال اوتیسم و ناشنوا حالا چشم انتظار جواب نامه‌ای است که به وزیر آموزش و پرورش نوشته و بوم نقاشی و عارفه هر دو به کمک خیران برای رفتن به کلاس نقاشی احتیاج دارند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مادر عارفه قربانی الوار که خودش هم بیمار است و دل پردردی دارد، می‌گوید دیگر توان پرداخت شهریه و ثبت نام در آموزشگاه‌های نقاشی برای دوره‌های تکمیلی و پیشرفته را ندارد و با حسرت از نقاشی‌ها و هنر دست دخترش حرف می‌زند؛ می‌ترسد استعداد عارفه خاموش بماند؛ چندین معلم نقاشی به عارفه کمک کردند و آموزش رایگان او را برعهده گرفتند، اما حالا این دانش‌آموز نیاز به آموزش‌های تکمیلی دارد تا استعدادش برای همیشه شکوفا شود.
به گفته‌ی ثریا قربانی، مادر این دانش آموز مبتلا به اوتیسم و ناشنوا، دخترش پنج ماهه بوده که دچار تشنج می‌شود و اینکه ناشنوایی عارفه به قبل از این اتفاق برمی‌گردد یا بعد از آن، معلوم نیست؛ او بیان می‌کند: عارفه یک ساله بود که هم قد خودش با مداد روی دیوارهای خانه را خط خطی می‌کرد، برای شاکی نشدن دیگر اهالی خانه، دیوارها را با کاغذ پوشاندم؛ پنج ماهه بود که فهمیدم ناشنوا است و سه سالگی در تهران کاشت حلزون شد، اما علتش را نمیدانم چرا از گذاشتن سمعک در گوشش امتناع می‌کند و این مسئله من را خیلی ناراحت می‌کند.
متوجه علاقه‌ی عارفه به نقاشی که شدم، در پنج سالگی او را به کلاس‌های کانون در محلمان بردم و به مربی و مسئول کتابخانه محل، شرایط عارفه را توضیح دادم که بیش‌فعال و ناشنوا است، دم ظهر که رفتم عارفه را برگردانم، معلمش گفت "عارفه نقاشی‌هایی که می‌کشد که من خودم از کشیدن آن عاجزم" ما اینجا نقاشی‌هایی در حد طراحی سیب و گلابی به بچه‌ها یاد می‌دهیم، اما عارفه تاکسی و خیابان و سرویس مدرسه را طراحی می‌کند".
او اضافه می‌کند: معلمش پیشنهاد کرد عارفه را به آموزشگاه‌های نقاشی پیشرفته ببرم که نبردم؛ شش ساله بود که در پیش دبستانی مدرسه استثنایی ثبت نامش کردم و روزی رفتم و دیدم که معلم‌ها کل نقاشی‌های عارفه را دور تا دور کلاس چسبانده‌اند؛ شاید باورتان نشود، اما عارفه سرویس مدرسه را دقیقا همانطور که بچه‌ها از آن پیاده می‌شدند و همانطور که مادریار به دانش‌آموزان کم‌توان کمک می‌کرد و نحوه نگه داشتن لاستیک ماشین و ویلچیرها را هم نقاشی کرده بود.
مادر دانش آموز ناشنوا و مبتلا به اوتیسم ادامه می‌دهد: معلم‌ها به من گفتند از استعداد دخترت خبر داری؟، من هم گفتم مدرسه باید کمک کند که نمی‌کند.
خانم قربانی با اشاره به اینکه از پنج سالگی عارفه، متوجه شده‌اند که او به اختلال طیف اوتیسم مبتلا است، می‌گوید: با معرفی یکی از مربیان توانبخشی که خودش هم نقاشی می‌کشید، عارفه را در سال ۹۳ پیش استاد نقاشی بردم که چند دقیقه بیشتر با خانه ما فاصله نداشت و با عارفه رنگ روغن کار کرد و او خیلی زودتر از بچه‌های عادی یاد گرفت.
او ادامه می‌دهد: مشکل اصلی ما هزینه‌ی کلاس‌های نقاشی است؛ در همان سال یک پزشک هزینه کلاس‌ها را تقبل کرده بود و کمک زیادی به ما کرد، اما با قطع شدن این کمک‌ها عارفه از ادامه‌ی آموزش‌ها بازماند؛ وضعیت مالی ما طوری نیست که من عارفه را سر کلاس ببرم، هم خودم بیمار هستم و هم هزینه‌های کلان درمان، توانبخشی، کاردرمانی عارفه این اجازه را به ما نمی‌دهد؛ یکی از مربیان چند ماهی به طور رایگان با عارفه آبرنگ کار کرد و این آموزش هم نصف نیمه ماند و از دی ماه سال گذشته عارفه در هیچ کلاسی شرکت نکرده، شرایط او طوری است که برای جلوگیری از فراموشی باید در تمرین نقاشی مداومت داشته باشد.
او خاطرنشان می‌کند: علاقه‌ی زیاد عارفه به نقاشی و استعدادی که در این زمینه دارد باعث شده تا دست یاری به سمت خیران دراز کنم و از رسانه‌ها کمک بخواهم، خودم آهی در بساط ندارم؛ اولین نمایشگاه نقاشی را در سال ۹۳ و چندین نمایشگاه دیگر را از جمله در دانشگاه تبریز برگزار کردیم.
مادر عارفه می‌گوید: عارفه آرزوهای بزرگی دارد و وقتی از آروزهایش صحبت می‌کند، از داشتن خانه‌ی خوب و بزرگ حرف می‌زند، از خیران درخواست می‌کنم به عارفه کمک کنند؛ از هشت ماهگی او را به توانبخشی برده‌ام و حالا دیگر خودم هم بیمار شده‌ام و وسیله‌ای هم برای بردن او ندارم.
خانه‌ی ما که مال خودمان هم نیست، تراس و حیاط ندارد؛ حتی تلویزیون درست و حسابی هم نداریم و تلویزیونمان از آن قدیمی‌هاست که اکثرا خراب است؛ کبد و ریه‌هایم مریضند و بیماری اعصاب گرفته‌ام، علاوه بر ناشنوایی، چشم‌های عارفه هم به طور مادرزادی توده دارند و تحت نظر چشم پزشک است، هزار درد و درمانی که نیست.
خانم قربانی با اشاره به علایمی که او متوجه شده عارفه مبتلا به اختلال اوتیسم است، می‌گوید: پنج سالش بود که متوجه شدیم، بوسیدن را دوست نداشت، پرخاشگر بود و حساسیت زیادی به بوها نشان می‌داد و بوها را از چندین متر دورتر هم تشخیص می‌داد و دست‌هایش را تکان می‌داد، من حدس می‌زدم از اثرات تشنج است، اما روانپزشک تشخیص اوتیسم را داد.
او می‌افزاید: اختلال اوتیسم طیفی است به این معنی که اگر ۱۰۰ فرد مبتلا به اوتیسم را کنار هم قرار دهیم، علایم هیچ کدام شبیه و یا مشترک نیستند و هر کدام جور دیگری هستند، این بچه‌ها لمس و بغل کردن را دوست ندارند و تکرار تکلم دارند؛ عارفه هم تکرارگویی دارد و مثلا یک کلمه را در دقیقه ۵۲ بار تکرار می‌کند.
خانم قربانی به این مصاحبه و کمک خیران و مسئولان امیدوار است، خیری که برای تامین هزینه کلاس‌های نقاشی و یا خرید تخت‌خواب و تلویزیون به او کمک کند.
عارفه متولد سال ۱۳۸۱ بوده و خانواده‌اش ماهانه بیش از یک میلیون تومان صرف تامین داروهایش می‌کنند و تحت حمایت هیچ موسسه‌ای نبوده و یارانه‌ی بهزیستی هم حتی کفاف خرید چند بسته مداد و کاغذ را نمی‌دهد.
مادرش می‌گوید: ما هنوز منتظر جواب نامه‌ای هستیم که برای وزیر آموزش و پرورش نوشتیم و اصلا نمی‌دانیم نامه به دستش رسیده یا نه؟. عارفه نقاشی وزیر را برای هدیه دادن به او نقاشی کرده است.
در ادامه این مصاحبه با بخشی از علایم اختلال اوتیسم آشنا می‌شوید:
یک فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان در گفت‌وگو با ایسنا با بیان اینکه اوتیسم یک اختلال عصبی-تکاملی است که باعث بروز نقایصی در علائم و رفتارهای کودک می‌شود، می‌گوید: تکامل ارتباط و تعاملات اجتماعی در این افراد مختل بوده و به صورت نقص در رشد زبانی، نقص درتوانایی‌های غیر کلامی ارتباط مانند مشکل در تماس چشمی یا استفاده از زبان بدن، مشکل در درک جوانب نهان صحبت مانند درک ضرب‌المثل و شوخی بروز می‌کند.
دکتر حسن شاهرخی با بیان این که کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم قدرت تنوع بخشی به رفتار را ندارند، ادامه می‌دهد: توانایی‌های رفتاری این کودکان کلیشه‌ای بوده و با علایق و رفتارهای خاص تکراری مشخص می‌شود. منظور از طیف در این اختلال یعنی شدت بروز علائم این اختلال از کودکی به کودک دیگر متفاوت است و علائم از خفیف تا شدید دسته‌بندی می‌شوند، از این رو نوع خدمات‌دهی نیز بسته به طیف، متفاوت است.
او با اشاره به اینکه سن مراجعه به پزشک متخصص توسط والدین کودکان اوتیستیک در آمریکا نیز بالا و حدود چهار سالگی به بالا است، اظهار می‌کند: بسیاری از مادران از حدود شش ماهگی فرزندانشان متوجه برخی علائم نامعمول می‌شوند، اما زمان مراجعه به پزشک چندین سال طول می‌کشد و این نیز باعث به تأخیر افتادن مداخله می‌شود.
این فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان اضافه می‌کند: شاید برخی از والدین نیز بهنگام مراجعه کرده باشند، اما سیستم مراقبتی قابلیت تشخیص درست، مداخله مناسب و ارجاع به موقع را نداشته و نقص صرفاً به خانواده‌ها بازنمی‌گردد.
او با بیان این که تحقیقات جامعی در خصوص خصوصیات اوتیسم ایرانی انجام نشده است، می‌افزاید: با وجود برخی تحقیقات پراکنده در این زمینه، یافته‌های منسجمی در خصوص اوتیسم نداریم، اما بر اساس مطالعات موجود، ژنتیک نقش اساسی در این زمینه را داشته و انتقال این صفات ژنتیکی لزوماً به والدین بستگی ندارد، بلکه به توارث صفاتی خاص در طول چندین نسل اشاره دارد.
وی اظهار می‌کند: به نظر می‌رسد برخی عوامل محیطی مانند قرار گرفتن در معرض برخی داروها از جمله آلودگی‌های محیطی و بعضی عفونت‌های دوران بارداری پس از زمینه مستعد ژنتیکی از عوامل تأثیرگذار در ابتلاء به اختلال اوتیسم باشد، اما اظهار نظر قطعی در این مورد نیازمند مطالعات و تحقیقات بیشتری است.
شاهرخی با اشاره به اینکه طبق برخی نظریه‌ها بخشی از توانایی‌های کودکان اوتیستیک به طور غیرعادی رشد می‌کند، اضافه می‌کند: با توجه به نبود تنوع تمایلات رفتاری و بها ندادن به سایر جنبه‌ها مانند تعاملات اجتماعی ممکن است این افراد با تمرکز ویژه روی یک موضوع دارای جزایر توانایی‌ها باشند که این همیشه علامت خوبی به شمار نمی‌آید و ممکن است باعث افت سایر حوزه‌های عملکرد شود.
وی با تاکید بر ضرورت به رسمیت شناختن کودکان اوتیستیک از سوی خانواده‌ها ادامه می‌دهد: خانواده‌ها در واکنش به داشتن کودک مبتلا به اوتیسم دچار احساس گناه، افسردگی، خشم و دلتنگی شده و خجالت و شرمساری ناشی از آن باعث محدود شدن تعاملات اجتماعی و در معرض تهمت قرار دادن هم و در نتیجه کاستن توان والدین در کمک به بچه می‌شود.
کودکان اوتیستیک باید به رسمیت شناخته شوند
او تاکید می‌کند: کودکان اوتیستیک نیز مانند هر انسان دیگری در صورت قرارگیری در محیط مستعد و به رسمیت شناخته شدن می‌توانند پیشرفت کنند، والدین باید شرایط را برای کمک به خود و فرزندانشان مدیریت کنند و این یکی از هدف‌های درمان است.
مسئول مرکز جامع اوتیسم دانشگاه علوم پزشکی تبریز در پاسخ به این که آیا اوتیسم درمان‌پذیر است، بیان می‌کند: منظور از درمان اختلال اوتیسم، ارتقا عملکرد افراد بسته به میزان توانمندی‌های هوشی و امکانات محیطی است، اگر درمان را به منزله کاهش نقاط ضعف و تقویت نقاط قوت در نظر بگیریم، می‌توان گفت اوتیسم درمان‌پذیر است.
وی افزاید: گفته می‌شود اوتیسم اختلالی مادام‌العمر است، اما بسیاری دیگر از ویژگی‌های رفتاری ما نیز مادام‌العمر یا مربوط به ژنتیک بوده و با مدیریت صحیح می‌توانیم از تأثیر آن بر زندگی فردی و اجتماعی کم کنیم، توانمندسازی کودکان مبتلا به اوتیسم امکانپذیر و نیازمند برنامه‌ریزی فردی است.
وی با تاکید بر اینکه بچه‌های اوتیستیک نیازهای درمانی ویژه‌ای دارند، می‌گوید: هدف نهایی از درمان، افزایش سازگاری مبتلایان به اوتیسم با سایر افراد است.
شاهرخی در پایان متذکر می‌شود: تمامی افرادی که در مرکز اوتیسم دانشگاه با ما همکاری می‌کنند، بدون چشم داشت مادی و برای طراحی راهنماهای عمل استاندارد و توانمندسازی کودکان و خانواده‌هایشان تلاش می‌کنند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استانی اجتماعی اوتيسم وزير آموزش و پرورش اختلال اوتیسم کودکان اوتیستیک مبتلا به اوتیسم آموزش و پرورش ادامه می دهد خانواده ها دانش آموز نقاشی ها ی عارفه ی نقاشی کلاس ها بچه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۵۵۸۰۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سبک بازی‌محور؛ افقی نو در حوزه آموزش دانش‌آموزان
بازی در دوران کودکی و نوجوانی با توجه به داشتن رابطه مستقیم با رشد مطلوب و همه جانبه امری بسیار مهم تلقی می‌شود، به همین سبب با گسترش روزافزون رسانه‌ها و پیشرفت تکنولوژی، روش‌های نوین آموزش مطرح است و معلمان و فعالان تربیتی برای دست یافتن به نتایج بهتر در تدریس درصدد اجرایی کردن این روش‌ها هستند.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، بازی در دوران کودکی و نوجوانی با توجه به داشتن رابطه مستقیم با رشد مطلوب و همه جانبه امری بسیار مهم تلقی می‌شود و بر رشد مناسب فرزندان در آینده تأثیرگذار خواهد بود، به همین سبب در سال‌های گسترش روزافزون رسانه‌ها و پیشرفت چشمگیر تکنولوژی، سبک‌های جدید آموزشی به‌نام روش‌های نوین آموزش مطرح شده است که معلمان و فعالان تربیتی درصدد اجرایی کردن این روش‌ها در مدارس هستند.
بعد از دوران شیوع کرونا، دانش‌آموزان بیشتر اوقات فراغت خود را صرف تماشای تلویزیون، بازی‌های رایانه‌ای و موبایلی می‌کنند و دچار فقدان تحرک و فعالیت‌های فیزیکی مناسب در جهت رشد کامل و آموزش مناسب خود هستند که این امر باعث می‌شود سلامت، رشد و روند تحصیل دانش‌آموزان به طور جدی به خطر افتد.
کم‌تحرکی، دانش‌آموزان را دچار چاقی، بیماری‌های فشار خون، دیابت نوع دوم، نامنظمی هورمون رشد، مشکلات تنفسی و استخوانی می‌کند و هر یک از این بیماری‌های جسمی، مشکلات روحی و روانی را نیز به همراه خواهد داشت و حتی منجر به ایجاد اختلال در روابط اجتماعی صحیح، نداشتن اعتماد به نفس و عزت نفس در سنین بالاتر خواهد شد.
اختصاص دادن زمان بیش از حد به استفاده از رسانه‌ها علاوه بر مشکلات جسمی و روحی که به دنبال دارد، می‌تواند ضربه سنگین و جبران‌ناپذیری به فرایند یادگیری و تحصیل دانش‌آموزان وارد کند، به گونه‌ای که اگر استفاده دانش‌آموزان از رسانه تحت کنترل قرار نگیرد، جبران عواقب آن بسیار دشوار خواهد بود.
محمد کمال، برنامه‌نویس، طراح بازی و مؤلف کتاب در حوزه رسانه و تربیت رسانه‌ای در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا در خصوص جایگاه بازی در مدارس و آموزش اظهار می‌کند: به علت ارائه محتوای درسی به روش سنتی در مدارس، برخی دانش‌آموزان میل و رغبت کمتری برای حضور در کلاس‌های درس دارند، چرا که این سبک از روش آموزش برای آنها نسبت به دیگر سبک‌های آموزشی جذابیت ندارد.
وی با بیان اینکه ذائقه دانش‌آموزان تغییر پیدا کرده و رسانه‌ای شده است، به‌گونه‌ای که مطالب آموزشی مختلفی را از مشاهده فیلم، سریال یا انجام بازی‌های رایانه‌ای فرا می‌گیرد، می‌افزاید: گاهی در مدارس، دانش‌آموزان را با محتوای درسی غیرجذاب روبه‌رو می‌کنیم که سبب ناکارآمدی تدریس و آموزش برای دانش‌آموزان می‌شود.
این مدرس رسانه و هوش مصنوعی با اشاره به اینکه منظور از بازی فعالیت‌هایی بدون هدف برای سرگرمی نیست، بلکه منظور فعالیت‌هایی است که مطالب درسی با استفاده از آن به دانش‌آموزان آموزش داده شود و یادگیری توسط آن صورت گیرد، عنوان می‌کند: در بعضی از مدارس که به روش بازی‌محور مطالب درسی را به دانش‌آموز انتقال می‌دهند، دانش‌آموز عملکرد بهتری دارد و شکوفایی استعدادهای او بیشتر است و محیط شادتری در مدرسه وجود خواهد داشت، به همین سبب میل و رغبت دانش‌آموزان برای حضور در مدرسه بیشتر است.
کمال ادامه می‌دهد: در مدارسی که از روش بازی‌محور استفاده نمی‌کنند، دانش‌آموزان رغبت زیادی برای آموزش و یادگیری ندارند و نیاز آنها با حضور در کلاس رفع نمی‌شود و زمانی که درسی به آنها آموزش داده شود، بعد از مدت کوتاهی فراموش می‌کنند.
وی با تاکید بر اینکه آموزش باید با بازی ترکیب شود، اضافه می‌کند: دروسی مانند زیست، تاریخ، مفاهیم دینی و اخلاقی، شیمی و دیگر دروس این ظرفیت را دارند که مطالب آموزشی و کاربردی آن را در قالب فیلم‌های کوتاه و بازی به دانش‌آموزان ارائه دهیم، همان‌گونه که در بعضی از بازی‌ها و برنامه‌های تلویزیونی محتواهای درسی گنجانده شده است و دانش‌آموز با استفاده از آن می‌تواند مطالب را بهتر درک کند و به خاطر بسپارد.
پژوهشگر حوزه رسانه و بازی خاطرنشان می‌کند: می‌توان جنگ‌ها و شخصیت‌های تأثیرگذار تاریخی را در قالب بازی به دانش‌آموز آموزش داد، به‌گونه‌ای که در فضای بازی دانش‌آموز را با تاریخ آشنا کنیم تا او با تلاش و خلاقیت خود وارد دنیای تاریخ شود، همچنین در درس ریاضی می‌توان از بازی‌های فکری، بازی‌های جعبه‌ای یا پازل استفاده کرد تا با درگیری ذهن دانش‌آموز برای حل مسئله و پاسخ به معماهای موردنظر با محتوای درسی روبه‌رو شود و به صورت غیرمستقیم آموزش مطالب صورت بگیرد.
کمال با بیان اینکه اثرگذاری آموزش همراه با بازی بسیار بیشتر است، می‌افزاید: ذائقه و میل دانش‌آموزان نسبت به سال‌های گذشته تغییراتی داشته است و میل آنها به تصاویر بیشتر از متن‌ها است، بنابراین نمی‌توان در مدارس با صرف آموزش شفاهی و متنی دانش‌آموزان را ترغیب به یادگیری کرد، بلکه باید با درگیر کردن حواس مختلف دانش‌آموز و ارائه مطالب در قالب مورد پسند او یادگیری و آموزش را برای او شیرین و جذاب کنیم.
وی در خصوص مزایا و معایب سبک آموزش بازی‌محور در مدارس می‌گوید: برای آموزش محتواهای درسی نباید تنها به روش بازی‌محور تکیه کرد، زیرا باعث فاصله گرفتن دانش‌آموزان از مطالعه کتاب می‌شود، بلکه باید با حفظ جذابیت و لذت خواندن کتاب، آنها را به مطالعه کتب درسی و غیردرسی تشویق کنیم.
این مدرس بازی‌سازی با بیان اینکه نیاز است مطالعه کتاب همراه با بازی در فرایند آموزش مشارکت داشته باشد، عنوان می‌کند: آموزش بعضی از دروس مانند آموزش شعر تنها در قالب کتاب با استفاده از هنر و خلاقیت معلم می‌تواند به دانش‌آموزان عرضه می‌شود و نیاز است که دانش‌آموزان کتاب به دست بگیرند و مطالعه داشته باشند.
کمال با اشاره به اینکه منظور از بازی‌هایی که با آموزش همراه می‌شود، تنها بازی‌های رایانه‌ای نیست، بلکه گاهی باید در زمین فوتبال یا در اردو به دانش‌آموزان مفاهیم اخلاقی همچون از خودگذشتگی را آموخت، ادامه می‌دهد: با آموزش به سبک بازی‌های رایانه‌ای، سبک زندگی دانش‌آموزان رسانه‌ای می‌شود و تحرک آنها کاهش می‌یابد که بیماری‌های جسمی و روحی مختلفی را به دنبال خواهد داشت، بنابراین دانش‌آموزان باید بتوانند ابعاد مختلف زندگی مورد توجه قرار دهند.
وی در خصوص روش ارزیابی اثربخشی آموزش بازی‌محور بیان می‌کند: با آزمون‌هایی که از دانش‌آموزان گرفته می‌شود، می‌توان سطح یادگیری و اثربخشی روش آموزش بازی‌محور را سنجید و مورد بررسی قرار داد، چراکه عمق فهم و درک مطالب درسی توسط دانش‌آموزان با این روش در پاسخگویی دانش‌آموزان به سوالات درسی قابل مشاهده است.
این برنامه‌نویس و طراح بازی با بیان راهکاری برای توسعه مدارس بازی‌محور اظهار می‌کند: باید بخش‌هایی از محتوای کتب درسی مدارس به صورت بازی‌محور تألیف شود، همچنین آموزش‌های لازم در خصوص سبک آموزش بازی‌محور به معلمان و دانشجو معلمان ارائه شود تا بتوانند در اجرایی کردن این سبک از آموزش عملکرد خوبی داشته و شاهد تأثیر آن بر فرایند یادگیری دانش‌آموزان باشند.
حجت‌الاسلام حسین ناصری، معلم و طراح و مدل‌ساز بازی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار می‌کند: معلم و مدرسه از دانش‌آموزان انتظار دارند تا خوب به درس گوش فرا دهند و نمرات خوبی در امتحانات کسب کنند، از طرفی دانش‌آموزان از معلم و مدرسه انتظار آزادی بیشتر برای بازی کردن و پرداختن به فعالیت‌های غیررسمی یا نیمه‌رسمی را در کلاس دارند، به همین سبب به هنگام تعطیلی مدارس، دانش‌آموزان با شوق فراوانی از مدرسه به سمت خانه‌هایشان راهی می‌شوند.
وی با بیان اینکه در مدارس بازی‌محور سعی شده است که خواسته معلم و انتظارات دانش‌آموزان در یک بازه مشترکی به نام درس‌های بازی‌محور جمع شود، می‌افزاید: با روش آموزش بازی‌محور در مدارس معلم و دانش‌آموزان به خواسته‌ها و انتظارات خود دست پیدا می‌کنند، اما باید توجه داشت که نباید در بازی‌کردن افراط یا تفریط شود تا به آموزش مطالب درسی خدشه‌ای وارد نشود.
پژوهشگر حوزه تربیت و بازی در خصوص اینکه آموزش بازی‌محور سبب تقویت انگیزه‌هایی درونی در دانش‌آموزان می‌شود، ادامه می‌دهد: آموزش بازی‌محور ممکن است سبب تقویت مهارت دانش‌آموزان نشود، اما آنچه در این سبک‌های آموزشی مورد توجه خواهد بود، این است که انگیزه‌های درونی دانش‌آموز کودک و نوجوان برانگیخته می‌شود و این سبک آموزش باب میل هر دانش‌آموزی است.
حجت‌الاسلام ناصری عنوان می‌کند: وقتی با این سبک آموزشی با دانش‌آموز برخورد کردیم، می‌توانیم در بهترین حالت مطالب درسی را به دانش‌آموزان انتقال دهیم و کمتر از ابزاری مانند تنبیه و وعده دادن به آنها استفاده کنیم.
وی اضافه می‌کند: برای مثال در درس تاریخ از دانش‌آموز می‌خواهیم که با دوران صفویه آشنا شود، در سبک آموزش سنتی معلم به‌صورت شفاهی مطلب درسی موردنظر را تدریس می‌کند و از دانش‌آموزان امتحان می‌گیرد تا سطح یادگیری آنها را متوجه شود، اما در قالب درس‌نامه بازی‌محور دانش‌آموز با فضای بازی درگیر می‌شود و به سبب میل و رغبت درونی به بازی کردن ادامه می‌دهد و می‌تواند در موضوعی که شاید برای او ناخوشایند باشد، بدون توضیحات معلم محتوای مورد نظر را فراگیرد.
این معلم و پژوهشگر حوزه تربیت و بازی در خصوص اینکه آیا سبک آموزش بازی‌محور مناسب تمام دانش‌آموزان است یا خیر، خاطرنشان می‌کند: بازی کردن برای همگان جذاب است و طبق نظر روان‌شناسان و جامعه‌شناسان کودکی که بازی نکند، دچار نقص یا اختلال است و باید برای تشخیص به متخصص مراجعه کند.
حجت‌الاسلام ناصری در خصوص اثربخش بودن سبک آموزش بازی‌محور با بیان اینکه مطالب درسی نباید به ذهن دانش‌آموز تزریق شود، بلکه باید توسط او فهمیده شود، می‌افزاید: در سبک آموزش بازی‌محور، مطالب به صورت مفهومی به دانش‌آموزان منتقل می‌شود و آنها مطالب را به‌صورت عمیق درک می‌کنند و در امتحاناتی که به سبک بازی‌محور طراحی شده است، می‌توانند در پاسخ به سوالات همان مفاهیم و محتواهای درسی را بیان کنند.
وی تصریح می‌کند: اجرا کردن بازی در مدرسه نیاز به تخصص و مهارت ویژه‌ای توسط معلم و دیگر عوامل آموزشی و پرورشی مدرسه دارد، به همین سبب نیاز است در مدارس بازی‌محور، معلمان با آگاهی و دانش کافی در زمینه بازی، درس‌نامه‌های بازی‌محور داشته باشند و بتوانند به خوبی بازی‌های گوناگون را اجرا کنند تا هدایت کلاس را در اختیار گیرند و به هدف مطلوب از آموزش بازی‌محور دست یابند.
این طراح و مدل‌ساز بازی با اشاره به اینکه سبک بازی‌محور نباید به‌طور کامل جایگزین سبک آموزش سنتی شود، می‌گوید: درس‌نامه بازی‌محور یکی از قالب‌هایی است که دانش‌آموز در مدرسه به آن نیاز دارد، اما این بدان معنا نیست که این سبک آموزشی به‌طور کامل جایگزین روش سنتی شود و تمام محتواها در قالب بازی به دانش‌آموز آموزش داده شود؛ روش تعامل و گفت‌وگو محوری نباید ترک شود و باید روش بازی محور در کنار روش‌های سنتی قرار بگیرد.
حجت‌الاسلام ناصری با بیان اینکه اولین و مهم‌ترین قدم برای توسعه سبک آموزش بازی‌محور درک ضرورت آن است، عنوان می‌کند: معلمان باید درک کنند که برای جای گرفتن در ذهن دانش‌آموز و انتقال هرچه بهتر محتواهای آموزشی باید از روش بازی‌محور در آموزش کتب درسی استفاده کنند.
بر این اساس، سبک آموزشی بازی محور که سبکی نوین در عرصه آموزش در مدارس است، برای تدریس بعضی دروس بسیاری کارآمد است و دانش‌آموز با این روش بسیاری از دروس را بهتر می‌آموزد، اما مهم است که معلم به اصول تدریس به سبک آموزش بازی محور آگاه باشد تا بتواند به نتیجه مطلوب برسد، همچنین این روش تنها در بعضی موارد نتیجه بخش است و نباید به طور کلی جایگزین روش تدریس سنتی شود.
کد خبر 746454
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند